Bevalverhaal

Eindelijk is het zo ver. Op maandag 21 oktober is Tobias geboren doormiddel van een keizersnede. Ik wil je graag meenemen in mijn bevalverhaal.

Voorbereidingen

Vanaf halverwege de zwangerschap ben ik bezig geweest met hoe ik graag wil bevallen. Hier heb ik meerdere gesprekken voor gehad bij verschillende ziekenhuizen. Omdat ik een eerdere keizersnede heb gehad, ben ik medisch.

Uiteindelijk heb ik gekozen voor een ziekenhuis waar ik me goed bij voelde. Maar toen ging het nog over hoe ik zou bevallen. In eerste instantie leek deze baby een gemiddelde grootte te hebben, dus was vaginaal bevallen een logische keuze. Maar naarmate de tijd vorderde, werd de baby in verhouding steeds groter. Ik kreeg dus het advies om met 38 weken te gaan bevallen. Dit doormiddel van inleiding of keizersnede.

Ikzelf vond dit erg vroeg. Daarnaast kwam steeds meer naar voren dat ik in een ideale wereld vaginaal wilde bevallen. Ik wilde alleen echt geen medische inleiding en liever ook geen ongeplande keizersnede. Conclusie: we gingen voor een geplande keizersnede, later dan geadviseerd. Als het voor die tijd uit zichzelf begon, zou ik een vaginale bevalling (VBAC) proberen.

Teleurstelling

Een paar dagen voor de keizersnede, op vrijdag, wilde ik me nog laten strippen. Dit is eigenlijk ook een vorm van inleiden, maar wel een met de minste nadelen. Mijn buik rommelde al weken: Harde buiken en af en toe onregelmatige weeën. Dus ik hoopte dat er ruimte was om te strippen. Maar helaas, dat was er niet.

Dit veroorzaakte een heleboel emoties. Ik kreeg de optie om me nog een keer te laten strippen. Maar zaterdag zou het waarschijnlijk geen verschil uit maken en zondag vond ik te kort dag op de keizersnede. Dus ik heb er voor gekozen om het hierbij te laten.

En toch baalde ik er goed van. Aan de ene kant had ik 2,5 week langer doorgelopen met behoorlijk veel bekkenpijn. En waarvoor? Het werd alsnog een keizersnede. Aan de andere kant was de baby nu meer klaar dan met 38 weken. Misschien nog niet helemaal klaar, hij was ten slotte nog niet de bevalling begonnen, maar meer klaar dan met 38 weken.

Het weekend

Het weekend koos ik er dus voor om even al deze emoties de ruimte te geven. Ik richtte me echt op de keizersnede, liet mijn verdriet en angsten toe, maar koos er ook voor om nog een laatste weekend te genieten van ons gezinnetje van drie. En ook al deed ik niets, de baby kon altijd de bevalling beginnen.

We hebben dit weekend dus lekker een mini herfstwandeling gemaakt, pannenkoeken gegeten, in huis gerommeld en een spelletje gespeeld. Daarnaast heb ik veel geknuffeld met mijn oudste.

Maandag

En toen was het de maandag van de keizersnede. Tegen verwachting in heb ik de nacht van te voren nog redelijk geslapen. Maar toch waren er spanningen. Ik vond weer een keizersnede heel spannend. En ondanks dat ik van alles met de verschillende artsen had besproken, bleef deze spanning.

Om 7 uur ´s ochtends moesten we ons melden in het ziekenhuis. Ik moest me omkleden en de eerst check werd gedaan. En al snel was het tijd om naar de ok te gaan. Hier kwamen we eerst op een zaaltje ter voorbereiding. Mijn man moest ook een operatiepakje aan. Ik kreeg een infuus en nog een echo. Daarnaast kwam de anesthesie ook even langs, zodat ik nogmaals kon bespreken wat er voor mij belangrijk was en hoe we dat aan gingen pakken.

Uiteindelijk gingen we naar de daadwerkelijke OK. En begon mijn stres echt wel toe te nemen. Op de operatietafel werd er een ruggenprik gezet. Dit lukte in een keer, maar was wel vrij pijnlijk. Daarna is er een katheter geplaatst en zijn ze vrij snel gaan snijden. Maar mijn aandacht lag niet bij mijn buik, maar veel meer aan de andere kant van het doek,

Met mij ging het alle kanten op. Ik werd misselijk, dus ik kreeg iets tegen het zakken van de bloeddruk. Maar dan steeg mijn stres weer en kreeg ik het benauwd en steeg de bloeddruk weer. De anesthesie heeft me nog extra zuurstof gegeven. Niet omdat mijn saturatie daalde, maar meer omdat ik het benauwd had en angstig was. Gelukkig bleef de anesthesie heel erg met mij in contact. Het was niet dat hij altijd iets kon doen aan mijn klachten, maar hij legde alles uit en bleef met me praten.

Geboorte

Om 8.40 is mijn tweede zoon geboren. HIj deed het gelijk heel goed. Ik heb de geboorte niet gezien, omdat ik dit niet wilde. Ik wilde de keizersnee zelf niet zien. Na een controle mocht hij bij mij liggen, maar omdat ik het zo benauwd had, heb ik mijn man gevraagd hem vast te houden.

En na de geboorte was het tijd om alles weer te sluiten. En bij een keizersnede zijn ze langer bezig met het hechten dan met het open snijden en het geboren laten worden van de baby en placenta.

Eenmaal weer gehecht gingen we weer terug naar het zaaltje waar ook de voorbereiding was. Hier werd ik gecontroleerd en hebben we in alle rust de navelstreng doorgeknipt. Ook heeft mijn zoontje gelijk al bij mij gedronken. Na ongeveer een half uurtje konden we terug naar onze eigen kamer. En al die tijd is mijn man en zoontje bij mij gebleven. Dat is zo fijn.

De rest van de dag

Terug op de kamer werd de baby gewogen, gemeten en aangekleed. Ook werd hij nagekeken door de kinderarts. Nadat de ruggenprik volledig was uitgewerkt, werd mijn katheter verwijderd en kon ik voorzichtig zelf naar het toilet.

Ook mijn oudste zoon kwam langs om zijn broertje te bekijken. Al was hij vooral geïnteresseerd in het cadeautje wat hij van de baby kreeg. Nadat we wat tijd met zijn vieren hebben doorgebracht, hebben we een aantal familieleden op de hoogte gebracht. Mijn moeder is nog langs gekomen. En daarna is iedereen naar huis gegaan, zodat ik met mijn jongste zoontje de nacht samen in het ziekenhuis door kon brengen.

De eerste nacht

Voordat ik de rust had om te gaan slapen was het al vrij laat. Maar hoewel de baby de eerste nacht heel goed heeft geslapen, had ik dat veel minder. Ik werd namelijk regelmatig wakker gemaakt om te proberen te plassen. Dit lukte namelijk niet.

Hoewel ik van te voren op keek tegen de nacht alleen, is dit me uiteindelijk prima af gegaan. Alleen de ochtend vond ik het vrij lang duren voordat mijn man weer bij mij was. Vlak voordat hij er was, kreeg ik te horen dat ik al naar huis toe mocht. Dit was veel sneller dan dat ik verwacht had. En gelukkig had ik toen eindelijk ook zelf geplast, dus was dat geen reden om toch nog langer te moeten blijven.

Dus zodra mijn man er was, hebben we de spullen in gepakt en zijn we naar huis gegaan. Waar we een hele ontspannen kraamweek hebben gehad.

En nu is het tijd om te ontspannen, bij te komen en langzaam weer op te bouwen in kracht.