Na een vrij positieve bevalling (https://www.colourfuldana.com/postbevalverhaal) begon mijn kraamweek. Een week met hele positieve dingen, maar ook wat negatieve dingen.
Naar huis
Mijn bevalverhaal ben ik geëindigd met dat we naar huis mochten na ongeveer 24 uur. Dit was heel fijn. In je eigen ruimte, met minder mensen om je heen. Niet extra onnodig gestoord worden door mensen.
Ik had mij voorgenomen om de eerste week boven te blijven en vooral op bed te blijven. Dit om mijn herstel zo goed mogelijk te bevorderen, zodat ik er weer het snelst bovenop zou zijn. Dit ging eigenlijk best goed. De eerste dagen heb ik echt alleen op bed gelegen en naarmate de week vorderde heb ik op dezelfde verdieping wat op gezeten. Bijvoorbeeld met het avond eten of een uurtje rond de middag.
Daarnaast hadden we kraamhulp die er ook voor zorgde dat ik tussen de voedingen door nog een beetje bij kon slapen.
Voedingen
Ik had me dit keer, net als vorige keer, voor genomen om 3 dagen borstvoeding te geven en dan over te stappen op kunstvoeding. Zo kon ik wel het meest waardevolle colostrum geven, maar ook de rust pakken die ik zelf nodig had.
Helaas viel mijn zoontje veel en snel af, dus moesten we hem bijvoeden met de fles. Gelukkig had ik tijdens de zwangerschap al voldoende gekolfd, zodat hij de eerste dagen ook echt alleen maar borstvoeding kreeg.
Bij mijn oudste ben ik na 3 dagen gestopt met borstvoeding, heb ik een strakke bh aan getrokken en dronk ik saliethee. Toen had ik nauwelijks stuwing of pijn, dus nu ging ik daar ook een beetje van uit. Helaas had ik over het hoofd gezien dat ik mijn borsten meer gestimuleerd had tijdens de zwangerschap. Met als gevolg dat ik vervolgens een beginnende borstontsteking kreeg.
Gelukkig heb ik hier weinig last van gehad. Ik ben extra ibuprofen gaan slikken, heb eenmalig gekolfd en was er met een weekje vanaf. Al met al ben ik blij dat ik het zo gedaan heb.
Al merkten we wel dat mijn zoontje beter ging slapen op de flesvoedingen. Daarnaast kon ik nu ook voedingen uit handen geven. Dus al met al kreeg ik meer slaap, wat mijn algehele herstel verbeterde.
Ziekenhuis
Na 4 dagen begon ik pijn in mijn rug te krijgen, ter hoogte van mijn nieren. Omdat ik in het ziekenhuis niet kon plassen in eerste instantie en ik nog steeds niet het idee had dat ik altijd kon uit plassen, werd ik voor de zekerheid nogmaals naar het ziekenhuis gestuurd.
In het ziekenhuis is er van alles uitgesloten: geen blaasontsteking, nieren werkten goed, ik kon goed uitplassen. Aan de ene kant best een geruststelling, aan de andere kant was het weer pijn zonder reden.
Alleen kon ik daar in eerste instantie niet zo bij stil staan. Ik was namelijk doodmoe van het ziekenhuisbezoekje. De grote aantal verschillende artsen en verpleegkundigen die langs kwamen hielpen ook niet mee.
Later in de week, toen ik meer ging bewegen, kwam ik er achter dat de pijn uit mijn spieren lijkt te komen. Als ik beweeg span ik mijn buik behoorlijk aan. Dit probeer ik te ontspannen, want dat was een trigger voor de pijn in mijn buik. Maar op het moment dat ik dat doe, verergerd direct mijn rugpijn. Zodra ik weer een beetje hersteld ben, wil ik me echt gaan richten om mijn core te verstevigen.
Einde kraamzorg
Na een week werd het tijd dat de kraamzorg weer ging. En stiekem was ik hier best blij mee. Gewoon weer echt je eigen ritme en ruimte. Ondertussen voelde ik me ook fit genoeg om het allemaal zelf te doen.
Ik gebruikte nog wel veel pijnstillers, maar had hierdoor nauwelijks pijn. Ook overwoog ik al om deze af te bouwen. De verloskundige raadde me alleen aan dit nog iets langer door te slikken in verband met de borstontsteking.
Daarnaast was ik al een keertje buiten geweest. Niet heel ver. 50 meter naar de speeltuin, daar in het zonnetje gezeten en daarna weer naar huis. Maar ook dat ging goed en voelde echt als weer iets opbouwends aan.
Al met al was het best wel een intensieve kraamweek. Maar de week eindigde opbouwend en ik kijk er naar uit om weer meer in beweging te komen en kraamvisite te ontvangen.
Σχόλια